| |
| | Τα Χωρια Απο Τα Χρονια Του Μυθου γ) |  | | |
Με τον προστάτη τους άγιο
στης Κυριακής τ' απολείτουργο,
βασιλικό και ξεμήστεψη κι αγιασμό να μυρίζει
Το σχολειό, με τον ξωμάχο του δάσκαλο
στης πατρίδας την άκρη.
Τις φωνές των παιδιών στης καμπάνας το χτύπημα
με το ψωμί, το βιβλίο στη σάκα τους,
που καιρούς μας το στέρησαν βάρβαροι,
με τις ζεστές τους πατούχες ν' αφήνουν τα χνάρια τους
πάνω στον πάσπαρο, και τα μεγάλα τα μάτια τους,
το φως της ζωής να συνάζουν
Με τις ημέρες, του ήλιου δουλεύτρες,
καματερές και σκολάδες,
στο θέρος, στον τρύγο, στον πόλεμο,
μοναχά να ξαργούν στο βαρύ το διπλόσκολο
Τρυγητές κι αλωνάρηδες μήνες
κι οψιγιάδες απέραντους, την Ιστορία ν' απλώνουν
Με τις μεγάλες βεντέμες,
σωστά να μετρούν ε τις ολυμπιάδες του χρόνου,
με τα φεγγάρια τα άσπορα,
του θεού να μετρούνε την όργητα,
με τσ' αλαφρές του καμπανού
ταπεινά να μετρούνε τα μιγόμια της φτώχειας
Με σταυρωμένα τα χέρια τους στο ξόδι του λείψανου
Με τις καντάδες του έρωτα στα σοκάκια της νύχτας
Αυτά τα χωριά, αιωνόβια,
εργάτριες φλέγες του γένους,
που από φωτιά και οδύνη
τόσες φορές εχτυπήθηκαν
και εμπόροι καιροί σκληρά τα παζάρεψαν,
κουβαλούνε ακόμη το αίμα τους
στην καρδιά της πατρίδας.-
πάσπαρος= σκόνες, κουρνιαχτός.
Καμπανός= ζυγαριά.
Μιγόμι= μισό γομάρι φορτίο.
ξαργώ= καθυστερώ.
ξεμισεύω= ξεφορτώνω (μεταφ.).
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
malkon64
28-06-2022 @ 23:42 | Τις φωνές των παιδιών στης καμπάνας το χτύπημα
με το ψωμί, το βιβλίο στη σάκα τους,
που καιρούς μας το στέρησαν βάρβαροι,
με τις ζεστές τους πατούχες ν' αφήνουν τα χνάρια τους
πάνω στον πάσπαρο, και τα μεγάλα τα μάτια τους,
το φως της ζωής να συνάζουν
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ! ! !
ΤΗΝ ΚΑΛΗΣΠΠΕΡΑ ΜΟΥ . . . | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
