Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132752 Τραγούδια, 271245 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 αισιοδοξία
 καλημέρα σε όλους.... μια νότα αισιοδοξίας ... νομίζω
 
Ακούω τον ήχο των επιθυμιών που όλο κυλούν
και σκάβουν δρόμο άοκνα προς τη θάλασσα
κάτω από δέντρα που σαν να πέτρωσε η σκιά τους
όπως πάνω στις πράσινές αισιοδοξίες τους
πιάνεται , παγιδεύεται ο ήλιος

Κι ενώ είχα λησμονήσει όλους τους φθόγγους
ξάφνου οι λέξεις χύνονται απ’ το στόμα μου
σαν καταρράκτες, σαν πηγές, σαν ορεσίβιες κρήνες
και πίνουνε νερό κι ευφραίνονται τα ελάφια
που μέχρι χθες ζούσανε μόνο με άνεμο.

Κι εκεί που λεω: ελπίδα δεν υπάρχει πια,
έρχονται τα στοιχειά και να! στοιχειώνουνε τη νύχτα
κι ακινητεί ο ορίζοντας στην πιο καλή του ώρα
μ’ όλα τα χρώματά απλωμένα στο σχοινί του
κι ο άνεμος ακινητεί στην πιο λαμπρή του πνεύση
παγώνει το κυμάτισμα της θάλασσας,
και μένουν στον αφρό της τα καίκια

Κι ακούω το προανάκρουσμα της άνοιξης
όπως ξεφεύγει απ’ τους δίδυμους αυλούς
που χαιρετίζουν την αποδέσμευση απ’ τα επίπλαστα αισθήματα
εξακοντίζοντας ανάσες μουσικής σε μιαν ατμόσφαιρα
γεμάτη σταλαχτίτες κι άσπρα κρύσταλλα.

Και μια πομπή ανακτορική ξεκρίνω
ζάλο το ζάλο να βαδίζει σε κάποια πομπική οδό,
να κατευθύνεται στην αίθουσα του θρόνου
με αργό ρυθμό ως απαιτεί το τελετουργικό
χοές στους δίδυμους που βασιλεύουν πόθους μου να στάξει
μέσα από κέρνους κι αλαβάστρινα κανάτια...



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
20-09-2006 @ 03:46
χρήστο
η περιγραφή σου για την αισιοδοξία
με κάνει να αισιοδοξώ
πως ακόμα υπάρχει ποίηση
χρήστος
20-09-2006 @ 03:51
με τιμά το σχόλιό σου παραποιητή... να είσαι καλά
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
20-09-2006 @ 04:54
Κι ακούω το προανάκρουσμα της άνοιξης
όπως ξεφεύγει απ’ τους δίδυμους αυλούς
που χαιρετίζουν την αποδέσμευση απ’ τα επίπλαστα αισθήματα
εξακοντίζοντας ανάσες μουσικής σε μιαν ατμόσφαιρα
γεμάτη σταλαχτίτες κι άσπρα κρύσταλλα.

Ξέρεις να μας ταξιδεύεις Χρήστο,καλημέρα. ::yes.::
MARGARITA
20-09-2006 @ 06:20
Κι ακούω το προανάκρουσμα της άνοιξης
όπως ξεφεύγει απ’ τους δίδυμους αυλούς
που χαιρετίζουν την αποδέσμευση απ’ τα επίπλαστα αισθήματα
εξακοντίζοντας ανάσες μουσικής σε μιαν ατμόσφαιρα
γεμάτη σταλαχτίτες κι άσπρα κρύσταλλα.

Θαυμάσιο γεμάτο εικόνες και εγώ μέσα απλός θεατής ::smile.::
ειρήνη
20-09-2006 @ 07:37
με τον παραποιητή Χρήστο μου .. φιλιά ::smile.::
FRACTALS
20-09-2006 @ 07:46
Μπράβο Χρήστο ….μπράβο…..τι μπορούν να σου κάνουν οι λέξεις ε!
Να πλάσουν ένα κόσμο μόνο για σένα-μένα…


ΑΙΟΛΟΣ
20-09-2006 @ 09:55
Ακούω τον ήχο των επιθυμιών που όλο κυλούν
και σκάβουν δρόμο άοκνα προς τη θάλασσα
κάτω από δέντρα που σαν να πέτρωσε η σκιά τους
όπως πάνω στις πράσινές αισιοδοξίες τους
πιάνεται , παγιδεύεται ο ήλιος

Χρώματα, εικόνες, ταξίδια…
Υπέροχοι οι στίχοι σου Χρήστο… ::smile.::
Yol
20-09-2006 @ 09:57
Νομίζω πως με κάλυψε ο Παραποιητής. Οι εικόνες που ζωντάνεψες με το ποιήμά σου είναι μαγευτικές. Σαν να χουν οι λέξεις σου ηχητική υπόκρουση - τον παφλασμό των κυμμάτων, τον άνεμο πάνω στο γρασίδι, το κροτάλισμα ξερών κλαδιών, το θρόισμα πεσμένων φύλλων.
Διόρθωσε και το ξεχασμένο "στη" στον τρίτο στίχο της τελευταίας σου στροφής και τίποτα δε θα χαλάει την αρμονία λέξεων και ήχων...
agrampeli
21-09-2006 @ 06:53
θαυμάσιο ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο