| |
Το μικρό αλώνι με τα ολόχρυσα άχυρα, ήταν για μάς μια φιλόξενη αγκαλιά.
Εκεί, μια μέρα που το πρόσωπό σου ήταν αναμμένο απ' τον ήλιο (ή για άλλο λόγο...),άκουσα για πρώτη φορά την καρδιά σου να ανοίγει και να ανασαίνει.
Κι όταν έφτασε η στιγμή που η νύχτα γυμνώθηκε και τα μάτια σου έγιναν πιο υγρά απ΄ τη θάλασσα (κρατώντας όμως ανέπαφη την αινιγματική σου γοητεία), έσκυψα και φίλησα τα γελαστά σου χείλη.
Ύστερα από μερικές μέρες, μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού, ενώ ήμασταν ξαπλωμένοι στα βράχια, ένα μαύρο σύννεφο προχώρησε γοργά και μετά από λίγο ξέσπασε άγρια βροχή που έκανε τη θάλασσα να αχνίζει.
Γυρίσαμε στο σπίτι για να προφυλαχθούμε και παρατήρησα ότι ένας κάκτος είχε φυτρώσει στη ρίζα του τοίχου· όταν πήγα να τον ψαχουλεψω, τα σκληρά του αγκάθια μού τρύπησαν τα δάχτυλα...
………………………………..
Άσχετο.
Ήτανε πεπερασμένος
κι έχει γίνει …περασμένος…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
