| |
| | Έφυγες και δεν στο είπα----ε |  | | | Γράφω και χτυπούν οι καμπάνες χαρμόσυνα στον Άγιο Τρύφωνα, γλυκιά που είναι η ζωή κι` ας έχει πικρές αναμνήσεις, καλημέρα. | | |
.Αχ! ρε μάνα,..........................στη μνήμη της...........
τι ήταν η ζωή σου
ένα φόρτωμα ξύλα
ένας κουβάς με κοκολόι
τα λιόπανα του καθενός
στη βρύση με το κόπανο.
Ένα μαύρο τσεμπέρι απώλειας,
ένα τσούρμο παιδιά,
πλύστρα, στων άλλων
τα χασεδένια σεντόνια.
Ζαλωμένη με σύκα, στάρι κι` αλεύρι.
Το μαύρο ρούχο, αχ! το μαύρο ρούχο.
Πέθανες και δεν το φόρεσα μάνα.
Ήσουν η κουτσομαρία που έπλενες
όλους τους πεθαμένους,
του χωριού και δεν ήσουν κουτσή,
ο μακαρίτης ο πατέρας ήταν.
Αχ! ρε μάνα, τι ήταν η ζωή σου,
η πάστρα στη σπηλιά, και
στους στάβλους, που ζήσαμε.
Η λάτρα του μοναστηριού, τα σεντόνια
και τα ρούχα των καλογέρων.
Αλήθεια, ρε μάνα γιατί δεν πήγαινες
ποτέ στην εκκλησία? τι σου είχαν κάνει!
Αχ! ρε μάνα, πόσο αγάπαγες τα γράμματα,
με το κοκολόι προσπάθησες να μας στείλεις
να μάθουμε και τα πέντε.
Να γίνουμε γιατροί και δικηγόροι,
δεν γίναμε ρε μάνα.
Αλλά γίναμε καλοί άνθρωποι!
άνθρωποι! σαν και σένα,
έφυγες και δεν στο είπα.
κοκολόι....οι ξένες ελιές που είχαν μείνει στο χώμα μετά το μάζεμα.
9-7-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | | | | | | Ταξινόμηση | | | | | Κατηγορίες
Πρόσωπα
Ομάδα
| | | | | | | |
| | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
