malkon64
10-07-2022 @ 00:35 | Της απαξίας συντηρούμε το καμίνι ...
ΩΡΑΙΟ ! ! !
ΤΗΝ ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΧΤΙΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΟΥ ! | |
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
10-07-2022 @ 01:03 | ::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | |
-Ειρήνη-
10-07-2022 @ 09:24 | Κι όμως, Αναστάσιε, οι καλύτερες συζητήσεις γίνονται με ανθρώπους που ξεκινούν από διαφορετικά μονοπάτια... αρκεί να είναι ανοιχτόμυαλοι και ανοιχτόκαρδοι. Αλλά θεωρείται τόσο υποτιμητικό να παραδεχτεί κανείς ότι έκανε λάθος ή ότι πίστευε λάθος πράγματα... για μένα είναι δείγμα πολιτισμού και προσωπικής ανάπτυξης το να μιλάς με επιχειρήματα και να φτάνεις κάπου. Αν δε μπορείς, αφήνεις την κουβέντα. Πολύ ωραίο το ποίημά σου, πικρό και ρεαλιστικό. Και πίσω από τις γραμμές σου η επιθυμία να ήταν αλλιώς... | |
koyloykakoselias
10-07-2022 @ 09:39 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Καλημερα Τασο. | |
Μπόσινας Νίκος
10-07-2022 @ 10:47 | Έχεις χίλια δίκια. Έτσι ακριβώς είναι.
Πάρα πολύ ωραίο. | |
Φιλήμων
10-07-2022 @ 15:57 | Πολύ καλό.Εύγε
| |
τυχαίος περαστικός
11-07-2022 @ 11:05 | Θέλει να ξεπεραστούν πολλά κόμπλεξ κι εγωισμοί για να μάθουμε να συζητάμε έτσι όπως το εννοείς.
Και η αποδοχή να μην είναι μονόπλευρη, γιατί υπάρχει κι αυτό.
Κατά τ' άλλα ωραία τα λες. | |
Κων/νος Ντζ
11-07-2022 @ 12:00 | Τα χρόνια έδειξαν πως ήταν ουτοπία...
Ούτε το μάθαμε... ούτ' εύκολα θα γίνει.
Της απαξίας συντηρούμε το καμίνι ...
και μας κεντρίζουν του κρανίου τα τοπία!!!
::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: | |
 |
