| |
Μέσα στο σκότος
Τα αστέρια λάμπουν
Στην καρδιά μου, όμως
Τα φώτα δεν ανάβουν
Είμαι πλέον μόνος
Δεν περνά ο πόνος
Τους έδιωξα όλους
Οι ανθρώποι κρύβουν δόλους
Είμαι πλέον μόνος
Με κτυπά ο τόνος
Γιατρός δεν είν' ο χρόνος
Αλλά ροής πραγμάτων κλώνος
Με φόντο τον φόβο
Πορεύομαι στην πλατεία
Με φόντο τον φόβο
Παρακαλάω Παναγία...
Έβλεπα τη γιαγιά Λιλίκα στο κρεβάτι
Με καρκίνο, ας ήταν απάτη
Ας είχε φωνή, να επικοινωνούσε
Στα δυο της πόδια να πατούσε
Το δάσος γιομάτo δένδρα
Η έρημος γιομάτη ξέρα
Το πρώτο ήτανε ο κόσμος
Με άμμο τώρα σκεπασμένος τρόμος
Με φόντο τον φόβο
Πορεύομαι στην πλατεία
Με φόντο τον φόβο
Διατηρώ την ψυχραιμία
Με φόντο τον φόβο
Ακούω την ησυχία
Με φόντο τον φόβο...
Παρακαλάω Παναγία...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
