| |
Στους φάρους του κόσμου
λιγοστεύουν οι φλογίτσες της ελπίδας,
και τα όνειρα ακυβέρνητα
που να βρουν απάγκιο,
πως να μπορέσει το αίσθημα
με την ψυχή να σμίξει,
αφού έπαψε η καρδιά με
ερωτευμένους χτύπους να αντηχεί,
άγονοι, γκρίζοι οι καιροί,
εθισμένοι στο δάκρυ,
κι η μέρα μουντή,
σαν χέρσα γη, ανίκανη
αγάπη να καρπίσει.
Σαν θρύψαλα κομματιασμένιου καθρέφτη
ο χρόνος θρυμματίζει την ζωή,
άπειρα ολογράμματα μνήνης
που ανεπαίσθητα συνθέτουν
το καλειδοσκόπιο της ιστορίας μας,
έκει που καταφεύγει το παρόν
αναζητώντας απεγνωσμένα το άλλοθι
για τις ήττες του μέλλοντος.
για αυτό κι εγώ νοσταλγικά κρατώ
σπαράγματα της μνήμης,
κι από το λησμονημένο παρελθόν
μυθολογώ το μέλλον.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
