| |
Είναι όμορφη η διαδρομή τη φανταζόμουν χειρότερη,
εμπρός μου ο επιβλητικός ασφυκτικός όγκος του βαρκάρη
κι οι όχθες σαν τείχη στένευαν πέφτοντας επάνω μου,
ενώ ένα ουράνιο τόξο με καλοδεχόταν στο βάθος.
Στο χέρι μου σφιχτά κρατώ νόμισμα αργυρό
δε μου το ζήτησε ακόμη ο σιωπηλός βαρκάρης
η βάρκα κυλά γλυκά στον ξεχειλισμένο ποταμό ,
νεκρώσιμα κύμβαλα ηχούν από το βάθος
κι όταν ο βαρκάρης προαναγγέλλει την άφιξη
ανασηκώνοντας τους δυο κόντορες,
χύνεται ο ποταμός στη μαύρη λιμνοθάλασσα,
το φως χάνεται ανύπαρκτες γίνονται οι αισθήσεις ,
μακάβρια ηρεμία με καταβάλει.
Ανεπιθύμητος κρίθηκα για τα Ηλύσια Πεδία,
καθ' όσον “λαθέν βιώσας” ως κοινός θνητός.
Θυμάμαι το πρώτο φως
Ήταν η μέρα μου,έλεγαν ακαθόριστες φωνές
Έφτασε ο χρόνος ν ανέβω στη σκηνή
ανυπομονούσα εγώ, ανυπομονούσε και το κοινό να με δει.
Μην εκπλαγείς από τα φώτα και τις χαρούμενες φωνές
Η σκηνή ήταν δική μου,ένοιωθα την αγάπη να με περιβάλει.
Μη γελαστείς από την καλοσύνη τους, πρόσκαιρη είναι.
Η παράσταση θα συνεχίζεται κι ο ρόλος σου θα μεγαλώνει
Πρέπει να μοχθήσεις ,να γελάσεις να κλάψεις το απαιτεί ο ρόλος.
Ο ρόλος της ζωής στη σκηνή είναι δύσκολος μη φοβηθείς
άλλοι κρατούν ψηλά το κεφάλι και άλλοι υποκύπτουν
φιλούν το χώμα για να κρύψουν τα επαίσχυντα σημάδια της ήττας τους.
Η στιγμή του έργου , σου ανήκει ,άδραξε τη μέρα.
Γιατί η παράσταση είναι μία και μοναδική,
ο χρόνος κυλά και συ κυλάς μαζί μ' αυτόν ,μέσα απ' αυτόν,
θα πέσει η αυλαία και θ' απομείνεις μόνος στη σκοτεινή σκηνή
Τότε θα αναλογιστείς “Πότε κιόλας”.
Θεσσαλονίκη 12 Ιουλίου 2022
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
