| |
Είσαι τόσο φίνα
Πράγματι είναι κρίμα
Απ' όσα ονειρεύτηκα
Τόσο πολύ ν' απέχεις
Είσαι ένα έγκλημα
Μα εσένα έδειχνα
Όταν με ρώταγαν
"ποια αγάπη έχεις;"
Θεός φυλάξοι
Τη στάχτη για μετάξι
Πέρασα και έκαψα
Ξαφνικά τη ψυχή μέσα μου
Θεέ μου τι θεατρίνα
Μπρος σου κι όλη η Αθήνα
Θα υποκλινόταν
Μωρό μου σου δίνω τα ρέστα μου
Μοιάζεις με αμαζόνα
Μα συναντούν χειμώνα
Όσοι σε νοιάζονται
Και θες να τους ελέγχεις
Είσαι ένα έγκλημα
Μα εσένα έδειχνα
Όταν με ρώταγαν
"ποια αγάπη έχεις;"
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
