Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το μαυρο φεγγαρι
 
Μετα το δειλι
στο χειλος του γκρεμου
σαν νυμφιος ξεπροβαλλει
πανω απο τις κορφες των κυπαρρισιων
σταζοντας ασημι
στην τραχια βουνοπλαγια
κανοντας την πιο στιλπνη
και απο μεταξι Κινας.
Το σκοταδι
απλωνεται ηρεμα και αργα
χωρις τον τρομο του αγνωστου
αλλα με την σιγουρια του αυριο.
Την ηρεμια ευλογει
σαν αγγελος θανατου
ενω συνεχιζεται να απλωνεται
αργα και σταθερα
κρυβοντας τα σφαλματα
που μπορει να υπαρχουν
εξιδανικευοντας
ενα σκιασμενο τοπιο
που σφιζει απο αναμνησεις
και σκονισμενα μυστικα
τα οποια ποτε δεν θα βγουν στο φως
θα μεινουν εκει
μεταξυ φθορας
και αφθαρσιας.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Η καθαροτητα των μιασμενων
 
xazoula
20-09-2006 @ 07:59
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ.... ::smile.::
keadas
20-09-2006 @ 09:49
αλλάζει ο άνεμος
ακούμε τους σκύλους που γαυγίζουν
τη νύχτα που ανεβαίνει από τα φαράγγια…

νιώθομε στη καρδιά μας
τη λεπίδα του φεγγαριού

και μπαίνομε στα όνειρά μας
γιατί αυτοί είναι οι τόποι των ονείρων μας

Πάλι μας κάρφωσε αμίλητους
το φεγγάρι στο βράχο…



Νά πάρεις μεταγραφή!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο