|
| Το αντίο που δεν είπαμε | | | Το αντίο που δεν είπαμε
Ιχνηλατώντας της αγάπης μονοπάτια
γνώριμη στράτα σ’ έχει φέρει προς τα δω
σε μια γωνιά που δεν υπήρξανε παλάτια
μα είχες πάντα έναν πιστό σου οπαδό.
Ήρθες να βρεις το ξεχασμένο ριζικό σου
πρόσμενες κάποιον να σου κλείσει τις πληγές
να ανακτήσεις το χαμένο ηθικό σου
να ξανακούσεις τις καρδιάς τις προσταγές.
Μα όμως βρήκες ένα έρημο τοπίο
με μαραμένα τα λουλούδια στις αυλές
πόλη νεκρή με χαλκευμένο προσωπείο
πού ‘νιωθες κάθε του σημείο επισφαλές.
Κι ήμουν εκεί, μα στις σκιές μέσα κρυμμένος
πίσω απ’ τα χνάρια σου κι εγώ ν’ ακολουθώ,
να αφουγκράζομαι το βήμα σου θλιμμένος
κι εγώ με σένα, πιο μοιραία να πενθώ.
Δεν αποτόλμησα να βγω να σ’ ανταμώσω,
δείλιαζα πάντα τη ματιά σου να κοιτώ,
πάντα φοβόμουνα το χέρι μου ν’ απλώσω,
κι ήμουν κι ανίκανος να πώ «σε χαιρετώ»
Κι έφυγες πίσω πικραμένη μες στο κρύο
στη μοναξιά σου, στη ζωή σου, στην οργή,
δίχως να πούμε τα στερνό μας το αντίο
χωρίς να νιώσουμε ποτέ μας την αυγή...
Στέρεψε πια το ελιξίριο στην πηγή μας,
νεκρή_η ελπίδα, το κουράγιο κι η ευχή
κι έμειναν μέσα μας τα ίχνη της φυγής μας
να μας στοιχειώνουν την θλιμμένη μας ψυχή.
-.-
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
| Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν ! | | |
|
koyloykakoselias 19-07-2022 @ 11:58 | ::up.:: ::up.:: Καλημερα Χρηστο. Πολυ καλο. | | malkon64 19-07-2022 @ 14:12 | Κι ήμουν εκεί, μα στις σκιές μέσα κρυμμένος
πίσω απ’ τα χνάρια σου κι εγώ ν’ ακολουθώ, ::up.:: ::up.:: ::up.::
ΚΑΛΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ! ! ! | | Μπόσινας Νίκος 19-07-2022 @ 21:03 | Είναι μια ζωγραφιά! | | |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|