| |
Με συνταγές εφήμερης χαράς
δεν εξαγνίζεται η θλίψη,
μήτε με πλανερές ελπίδες
κερδίζεται το μέλλον,
κι όσο κι αν θες να θάψεις την αλήθεια,
μάταιος κόπος,
πάντα βρίσκει την στιγμή
και τρυπώνει απρόσκλητη,
ξεχασμένες επιθυμίες
που υπόβοσκαν στα στεγανά της μνήμης,
με δάκρυ θα τις ξεπλύνει
και καινούργιες θα τις παρουσιάσει
στο φως της ημέρας,
όπως ξεπλένουν άπ'τον θάνατο
τα οστά στους ποταμούς της λήθης,
Σκουριασμένες διαδρομές
των ονειρικών πόλεων,
με τις χαμένες μνήμες
και τα πολύβουα νεκροταφεία της νοσταλγίας
των άστεγων απωθημένων,
μιας λαβωμένης ύπαρξης
που αιμορραγεί τις ενοχές της
στο άνυδρο τοπίο της ψυχικής μοναξιάς,
μα στα εξομολογητήροα της ιστορίας μας
κάποτε αναπόφευκτα θα βρούμε
την δικαίωση,
σαν εξορισμένοι ποιητές,
καταδικασμένοι στα άγρια κύματα αυτού του κόσμου.
πάντα θα προσμένω την τρυφερη στιγμή
ενός βλέμματος,
το φιλί, το χάδι, την πλάνη που συντηρεί το
νόημα της ζωής στο μοίρασμα της.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
