| |
Δεν ήταν αγάπη,
έφευγε, ξαναγύριζε,
μας έφερνε λαβωμένες καρδιές,
χαμόγελα μαρμαρωμένα,
όμορφο, παράξενο κοχύλι,
που πάλευε να εξηγήσει
επίμονα η ψυχή.
Δεν ήταν αγάπη,
ψηλαφούσε στα σκοτεινά
ανάμεσα σε όλα αυτά που μας ενώναν,
κι αναρωτιόταν πως θα ήταν να
πνιγεί μεσα σε τόσο πάθος,
η μυρωδιά σου έχει ποτίσει το δέρμα μου,
με φιλάς,
αιμορραγούν
τα απωθημένα μου,
αργοπεθαίνουν,
για να γεννηθεί το μεγαλύτερο,
κι ας κρύφτηκα σε άλλα κορμιά,
κι ας αγκάλιασα με όλη μου την
δύναμη άλλους αύχενες,
η άνασα μου αποζητούσε
να σμίξει με τον ψίθυρο της δικής σου,
κλείνω τα μάτια,
μα πάντα υπάρχει αυτός
ο βαθύτερος καημός,
να κρατηθώ μέσα στην φυγή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
