| |
Γιγάντιες χίμαιρες ονείρων αυταπάτες
Ψυχανεμίσματα στα άροτρα του σήμερα
Ποδοπατoύνται από άγνωστους διαβάτες
Καταδικάζοντας τα σε όνειρα εφήμερα
Η Λάμια σύννεφο που απλώνεται σαν χιόνι
Καλύπτει πνίγοντας ελπίδες που προδοθήκαν
Με μια ανάσα κάθε φλόγα την παγώνει
Ένα βιβλίο από σελίδες που διαβρώθηκαν
Ενας Οιδίποδας του αινίγματος ο λύτης
Είναι τα λάθη που σαν ύαινες τον κύκλωσαν
Σε μια θάλασσα από λάσπη σκόρπιος δύτης
Μαργαριτάρια στο βυθό με μιας τον τύφλωσαν
Και εσύ χαμένος στων καιρών τις λεγεώνες
Σε έναν λαβύρινθο γυρεύοντας διέξοδο
Ένα μινώταυρος με λόγχες στους λαγόνες
Καταβροχθίζει όποιον φτάνει ως την έξοδο
Μοιριάδες γινήκαν αυτοί που σε λυγίζουν
Σε μία μέγγενη απ τα πρέπει και τα θέλω τους
Μια ιστορία που το τέλος καθορίζουν
Αν είσαι πρόθυμος να γίνεις ο Οθέλλος τους
Πανιά σηκώνεις σε καράβι που έχεις φτιάξει
Και ξεκινάς ένα ταξίδι δίχως αύριο
Σαν πειρατής που δεν φοβάται να τρομάξει
Και πολεμάει δίχως άμυνες το άδικο
Λαθρεπιβάτης σε ένα σύννεφο ελπίδας
Φτιάχνοντας γύρη απ της καρδιάς σου το απόσταγμα
Μέσα στη δίνη της μεγάλης καταιγίδας
Για να γλυτώσεις την ψυχή σου απ το απόσπασμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
