| |
Τα χρόνια μου όλα μια πορεία
σαν καραβάνι στην έρημο νωθρό
αποσκευές μου επιμονή και απορία
για το ταξίδι, για τον πιθανό εχθρό.
Άμμος στα μάτια, στα μαλλιά μου και στα χείλη
στεγνώνουν τη θάλασσα που τόσο λαχταρώ
χάνουν το νόημα τα μέτρα και το μίλι
μου δείχνει συχνά πως τη σκιά μου κυνηγώ.
Τ' αμόνι του ήλιου με χτυπά και με σμιλεύει
μα τα σημάδια του αργούν να γίνουν ορατά
απάτες υφαίνει το μυαλό και με φιλεύει
μακάβρια η έρημος σκαρώνει χορατά.
Εκεί που έρωτες με έρραναν με δώρα
λούστηκα αρχαία μυστικά κι έγινα άλλος
στης δροσερής χαράς ζούσα τη χώρα
κι ας ήταν ο ήλιος πιό καυτός και πιό μεγάλος.
Σταθμοί, οάσεις, μα το ταξίδι συνεχίζει
δύσκολος δρόμος κακουχίες και λιμάνια
θεός ο έρωτας, αγέρας που σφυρίζει
και συντροφεύει στη ζωή τα καραβάνια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
