| |
Δεν αφήνει περιθώρια η λογική
να κρατήσει μια ανάμνηση από εσένα
ένα ψέμα που ραγίζει σαν γυαλί
ένα ενθύμιο που έμεινε για εμένα
Οι στιγμές που γέμισαν πληγές
και τα δάκρυα ματώνουν την καρδιά μου
ότι αγάπησα , άφησα στο χθες
από μόνη σου έφυγες μακριά μου
Τώρα μόνο η σιωπή μας θα μιλά
και τα μάτια θα κοιτάζουν άλλους δρόμους
η αγάπη θα ζητάει ζεστασιά
και θα ορίζει του καινούργιους της τους νόμους
Δεν αφήνει λίγο χώρο το μυαλό
και σε σβήνει σαν τις λέξεις απ' την μνήμη
το αστέρι που κρατήσαμε μικρό
το σκοτάδι το σκεπάζει και το κρύβει
Οι στιγμές που γέμισαν πληγές
και τα δάκρυα ματώνουν την καρδιά μου
ότι αγάπησα , άφησα στο χθες
από μόνη σου έφυγες μακριά μου
Τώρα μόνο η σιωπή μας θα μιλά
και τα μάτια θα κοιτάζουν άλλους δρόμους
η αγάπη θα ζητάει ζεστασιά
και θα ορίζει του καινούργιους της τους νόμους
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
