| |
Πες πως ξυπνήσαμε
από τον λήθαργο
πως γίναμε ένα παιδί
στην εφηβεία, απείθαρχο,
δε βοηθάει,
άδεια αγκαλιά ξανά
κι άδειοι δρόμοι όπου κοιτάει.
Πες πως πιστέψαμε
στα αισιόδοξα
κι είπαμε μια φορά κι εμείς
να αρμενίσουμε λοξά,
δεν βοηθάει,
ίδια απώλεια και πάλι
κι ένας βουβός θρήνος να ακολουθάει.
Ακούς, ακούς, ακούς,
χρόνια τον θόρυβό τους
κι είναι αργά να ακούσεις
τώρα πια αυτό που θες,
ο νους να διαβρωθεί
είναι το όνειρό τους
κι ακόμα περιμένεις
ένα καινούριο χθες.
Κι έτσι και γίναμε
όσα μας χώριζαν
σαν πλησιάσαμε
πια δεν ξεχώριζαν,
λες να βοηθάει,
η ίδια φωτιά αν βγει
κι αν η καρδιά μας στον ίδιο ρυθμό χτυπάει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
