| |
.
Ο Θεός κρύβεται στην πρωινή ομίχλη που μπλέχτηκε
με τον καπνό.
Στη Βαστίλλη του Ρισελιέ και τη φωτιά της δικαιοσύνης.
Στο Μάη του 68 κρυμμένος στις καρδιές των φοιτητών.
Στις πέτρες που πετούν τα παιδιά στα τάνκς.
Στις αγχόνες των τυράννων και των καθεστώτων.
Στο χιόνι από στάχτη έξω από τα κρεματόρια.
Ταξιδεύει μαζί με πτώματα σε ξύλινα κάρρα.
Λυπάται μπροστά στη βουβωνική πανώλη.
Κλαίει στις νύχτες των κρυστάλλων.
Βουρκώνει στον τοίχο της Καισαριανής.
Κλείνει τα μάτια λαθραίων παιδιών.
Αφήνει λουλούδια στα μαυσωλεία ψυχωτικών χασάπηδων.
Βολτάρει σε μνημεία εξαερωμένων πυρηνικών θυμάτων.
Χαζεύει τις καμμένες σάρκες των Ναπάλμ.
Κολυμπά στο αίμα των πνιγμένων ξεσηκωμών.
Καίγεται μαζί με τα στρώματα στις εξεγέρσεις των φυλακών.
Ακούει το όνομά του σε απελπισμένα αγοραία ξεσκίσματα.
Στις πιάτσες μιας αγγελόμορφης πρέζας
Χασκογελάει ειρωνικά στον τάφο του Μόρισον
Κρατάει το ρολόι στην αντίστροφη μέτρηση των καρκινοπαθών.
Στον πόνο και το φόβο του τελευταίου απελπισμένου ξέπνοου ρόγχου.
Οικοδεσπότης μέχρι να τελειώσει η παρτίδα.
Μα η αυλαία ανήκει στο ανώνυμο. Σε φευγαλέες μικρές αναλαμπές μεσα σ
τα σκοτάδια.
Ασήμαντους που την αγάπη τους την έκαναν έργο, ιδρώτα, πόνο, φωτιά και
αίμα δίχως ζωή για ρεζέρβα.
Στα κρυφά της σχιζοφρενειας που Ζητούν συγχώρεση μόνο από μια μάνα κι
από ενα φως που σαν σβήσει θα σιγήσει και η καταγίδα μέσα τους και θα
μπαγιατέψουν.
Όλοι μας άγγελοι που εκπέσαμε και γίναμε μηχανές δίχως μάρτυρα να πει
την ιστορία.
.
.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
