| |
Στις καλαμιές κοιμήθηκα
και στο ξερό χορτάρι,
έκλαψα και λυπήθηκα
για όσα μου έχουν πάρει.
Περπάτησα σ` ανηφοριά
στης δίψας το ταξίδι
κι` ήταν μ` αγκάθια τα κλαριά
που μου δώσαν στολίδι.
Έκλαψα κι` ήμουν παιδί
ζητώντας μάνας χάδι,
ξερό της ερημιάς κλαδί
στης ερημιάς το βράδυ.
Τα βάτα αγκίλωναν ψυχή
και ο θεός να λείπει
κι` ήταν το τέλος η αρχή
και το σκοτάδι λήθη.
Το ξάγναντο το γύρεψα
με ματωμένα πόδια,
ψυχή μου, δε τη στέρεψα
και μάζεψα δυο ρόδια.
Τα κράτησα για το στρατί
που είχαν ρουμπινί χρώμα
και δεν ερώτησα γιατί
έχω δρόμο ακόμα.
Τα βάτα έκανα ροδιές
και τα καλάμια κρίνα,
ήταν της νιότης οι σοδειές,
που έλεγαν, ξεκίνα.
Μάζεψα δάκρυ θάλασσα
άπλωσα τη ψυχή μου,
ζωή μου δεν σε χάλασα
δυο ρόδια είχα μαζί μου.
Το ένα το λέγαν καρδιά
τ` άλλο ψυχή κι` αγάπη,
μάζεψα σιταριού σοδειά
κι` αρνήθηκα τη λάσπη.
------------------------------Καλό μήνα
1-8-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
