| |
Στα δύσβατα στενά της λογικής σου
Αλλόθρησκες γυναίκες αγοράζεις
Και δέσμιος εσύ της αυταπάτης
Της τράπουλας τον άσσο τους μοιράζεις...
Κι εγώ τις αλυσίδες σου να λύνω
Τα γόνατα στη λάσπη σου κυλώ
Κι αν ξέχασα να παίρνω και να δίνω
Μιαν άφραγκη ελπίδα συγκρατώ...
Στα μάτια σου μικρή αλληγορία
Κι οι μύθοι απ' τα χέρια σου γλυστρούν
Στα χείλη σου γελά η Ιστορία
Κι οι δαίμονες στο σώμα σου γλεντούν...
Κι αν άνθρωπος γεννήθηκες... δεν μοιάζεις
Δεν δίνεσαι στου κόσμου τα μικρά
Εσύ με τους αμόλυντους ταιριάζεις
Που παίζουνε στη γη σαν τα παιδιά...
Κι ανίκανος να μπεις στη δυσοσμία
Ανάξιο οι άλλοι σε μετρούν
Μα κείνο που το λεν... αδυναμία
Μαθαίνει τους ανθρώπους ν' αγαπούν...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
