| |
Ω θάλασσα, θάλασσα τεράστια κι αγριεμένη
είμαι πιο απαλός από εκείνο το καημένο ραβδί
που σαπίζει στων κυμάτων σου τη φυλακή.
Θάλασσα τεράστια καρδιά αγριεμένη
που χτυπάς τα βράχια με κανονικό ρυθμό
είμαι το εγκαταλειμμένο από ανθρώπους σκαρί
που σαπίζει στην αγκαλιά σου την υγρή.
Θάλασσα, δώσε μου τον τρομερό σου θυμό,
πέρασα τη ζωή μου μαχόμενος το κακό.
Δώσε μου το αλάτι σου, το ιώδιο σου,
την αγριότητα σου τον αέρα σου ,την καταιγίδα
και τον ανεξέλεγκτο θυμό σου.
Υποκύπτω θάλασσα στη φτώχεια μου,
η χυδαιότητα με στοιχειώνει.
Θάλασσα, ονειρευόμουν να γίνω σαν εσένα,
πέρασα τη ζωή μου συγχωρώντας
κοίτα τη μίζερη και άθλια ζωή μου
κοίτα τον πόνο από τα χαμένα όνειρα.
Θάλασσα δώσε μου την άρρητη δέσμευση
να γίνω περήφανος και διαχρονικός σαν εσένα.
Ο θαλασσινός αέρας η καταιγίδα ο θυμός.
Άσε τις προσπάθειές μου να πετάξουν,
να πετάξουν οι ελπίδες μου.
Η ζωή μου ήταν φρικτή,
μια ουλή που πάντα πονάει.
Θεσσαλονίκη 5 Αυγούστου 2022
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
