| |
Πουλί της νιότης
Δίπλα στη θάλασσα, που λες και μας προστάζει
και μας ελκύει γαλήνια, η απέραντη απλωσιά
πάνω στα άσπρα βότσαλα, στο κύμα της που σπάζει
στην ξέμακρη κι έρημη παλιά ακρογιαλιά,
σ’ αυτή, λοιπόν, τη θάλασσα που τόσο έχει λείψει,
σ’ ετούτη τη γαλήνια και τέλεια μοναξιά
αναζητώντας λυτρωμό και λύση για τη θλίψη
διαλέξαμε σαν δυο πουλιά, την έσχατη φωλιά.
Εκεί φυτέψαμε μαζί, ολάνθιστο λουλούδι,
εκεί να ξεδιψάσουμε βρήκαμε την πηγή,
εκεί ψελλίσαμε ξανά το πρώτο μας τραγούδι,
ανοίξαμε κι΄ απλώσαμε στον ήλιο την ψυχή.
Στα βότσαλα προσφέραμε τη μοναξιά, τη λήθη,
και στο νερό δωρίσαμε τον ήλιο, την σιωπή.
Τον έρωτα που σκίρτησε στα παγωμένα στήθη
χαρίσαμε στ’ αξέχαστο της νιότης μας πουλί.
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
