| |
Τώρα που οι μάγοι κι οι σοφοί χάσανε τ’ άστρο
πάνω στο χώμα τ’ ουρανού λέω να γράψω
να με διαβάσει η ντροπή
να’ χει δυο λόγια να σας πει
κι όταν θα ρίξουνε την λίθο να γελάσω
Στο καφενείο, στις αυλές και στα σχολεία
άλλαξαν κάδρα, ιστορίες και βιβλία..
Θα σε φωνάξουν ρατσιστή
παλιοφασίστα, εγωιστή
άμα τολμήσεις μία άλλη ερμηνεία
(ρ) Όλα τελειώνουνε κι όλα περνάνε
Οι φόβοι θυμώνουν, οι φίλοι ξεχνάνε
Σ’ αυτή την πόλη που το φως θα λιγοστέψει
θα’ ναι πιο εύκολο το ψέμα να πιστέψεις….
Αν περιμένουμε για πάντα ένα σημάδι
δεν θα χωρέσουμε μαζί όλοι στον Άδη
Αν είν’ να ζήσεις πια σκυφτός
δεν θα’ ναι ο θάνατος οχθρός
μα μες στην θάλασσες το μόνο σου λιμάνι
Τώρα που φτάσαμε στης γης το κατακάθι
Τώρα που έσκισαν το ρόδο με τ’ αγκάθι
Ήρθε η στιγμή να σηκωθείς
κι απ’ τη σκηνή να κατεβείς
Εσύ που άλλαξες ζωή για ένα συνάχι…
Κι όταν σκαλίζεις της ψυχής τον δυναμίτη,
ψάξε βαθιά τον Καζαντζάκη, τον Ελύτη
να τους διαβάσεις στα παιδιά
κάτω απ’ τ’ αστέρι του βοριά
κι όταν κοντά σου κοιμηθούν, τράβα τον σύρτη
(ρ) Όλα αρχίζουνε κι όλα γυρνάνε
Οι φίλοι θυμώνουν, οι φόβοι περνάνε
Σ’ αυτή την πόλη σαν το φως θα ζωντανέψει
ίσως εκείνο τον τρελό να τον πιστέψεις….
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 5
| | | | | | | |
|
