| |
Τελικά κοινωνία σου μοιάζω.
Βγαίνω στην πλατεία, η πολυκοσμία με κουράζει...
Βλέπω βίαιες καταστάσεις, δεν αντιδρώ, σωπαίνω, ποιοππ δίκαιο και πιο άδικο; Ας τα βρουν μόνοι τους
Διαβάζω τα νέα στις εφημερίδες, και λοιπόν;
Πια θέση περνω;
Κόσμος υποφέρει, πεινάει, δεν έχει που να σταθεί,... Η αγάπη πάει.....
Τί ζητάω;
Μυρίζει ο κουρνιαχτος του δρόμου από όλη τη σαπίλα της γης. Παθητικά το δέχομαι και προχωράω.... Συνεχίζω... δε βαριέσαι.. Είμαι καλά...
Έτσι νομίζω.. Το δίχτυ της πλάνης απλωμένο κι ακίνητο....
Γέμισε το σφαγείο της γης σάρκες αιματοβαμμενες
Τα ορνεα πλησιάζουν.... Τα βλέπω, μα.... Δεν κάνω τιποτα
Τα κοιτώ χωρίς συναισθήματα....
Απλωθηκε το θανατικό παντού. Ε και;
Δεν συμβαίνει σε μένα...
Είμαστε απέναντι και κοιτιομαστε στον ίδιο καθρέφτη, κοροιδευομαστε
Προσπαθείς να μου επιβληθείς κι εγώ να σε παραβγώ στη σκέψη, στην πραξη
Με βρίζεις και σε βρίζω... Χωρίς αποτέλεσμα..
Κονταροχτυπιομαστε στην απάθεια.....
Στο ίδιο έργο ηθοποιοί σε κόντρα ρολους
Κι άλλοτε θεατές χειροκροτώντας ..
Ψάχνουμε να βρούμε τα αδιέξοδα που φτιάξαμε...
Σοφίες και θεωρείες να γεμίζουν τα χαρτιά που θα καταλήξουν στην πολτοποιηση
Βγήκαμε απ την ίδια μήτρα τι δεν καταλαβαίνεις;
Σου μοιαζω....
Σε έφτιαξα σε καμαρώνω και νομίζεις πως
μ 'εφτιαξες εσυ....
Τελικά κοινωνία σου μοιαζω...
Πως θα αλλάξουμε;
Κ. Λ. Inokrini
απ τη συλλογη( σαν να μιλαη ο άνεμος)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
