| |
ΡΑΝΤΕΒΟΥ
Την νύχτα, που λαμπύριζε το φεγγάρι
την ώρα, που ο ουρανός λικνιζόταν
όπως παίζει, το φυτίλι στο λυχνάρι
και γύρω-γύρω, η σιωπή απλωνόταν
Τότε φάνηκα, στις άκρες των ματιών σου
το γνώριμο, μονοπάτι ν’ ακολουθώ
λίγα μέτρα, απ’ την άκρη των χειλιών σου
κατηφορίζοντας, αργά να περπατώ
Την αγκαλιά σου, άνοιξες απ’ τη χαρά
Τα χείλη μας, φλογισμένα ενώθηκαν
Στα μάτια, σαν σε κοίταξα τόσο βαθιά
και τα χέρια μου, γύρω σου σφηνώθηκαν
Θρόισμα φύλλων, ο ήχος της φωνής σου
Αγγελική μελωδία, φωνή γλυκιά
«πόσο θέλω, να γεμίσω το κορμί σου
αγκαλιές, χάδια και φιλιά»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
