| |
Είχα φιλήσει το χώμα που πάτησες
κι ούτε εικόνα σαν μια ανάμνηση κράτησες
κι είχα αντέξει χειμώνες
κι είχες τα μάτια στραμμένα αλλού
κι ήταν αγάπη μου προ πολλού
οι λέξεις φτωχές και μόνες.
Είχα φυλάξει για εμάς κάποιο ξημέρωμα
λίγες παλιές πληγές στο φως να ημέρωνα
να σταματήσει το αίμα
κι ήσουν ολόκληρη μίλια μακριά
οχυρωμένη σε μια άδεια καρδιά
σ' ένα θολό από τα δάκρυα βλέμμα.
Εκεί που κοιτάς είναι μια άλλη μέρα
εκεί που θα πας θα 'θελες να 'ναι σαν εδώ πέρα.
Κάνω τη σκέψη τραγούδι και ξέφυγα
να σου μιλήσω ξανά το απέφυγα
γιατί όλα συνήθεια είναι
απ' την αγάπη και πάλι απορρίφθηκα
στη μοναξιά που επιστρέφω γεννήθηκα
κι όσο κρατάει το επόμενο ρεφρέν τόσο μείνε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
