| |
Ποτέ δεν ξέρεις
Ολα μοιάζουνε βουνό,
αψηλο και μακρινό,
πού φτάνει ως τον Ουρανό,
έχασα το φως μου...
με σένανε μωρό μου.
Ποτέ δεν ξέρεις η ζωή,
μέσα σε μιά μόνο στιγμή,
τι πρόκειται να μας φέρει,
κανείς ποτέ δεν ξέρει...
Κανείς δεν ξέρει η αυγή,
τι μας φέρει το πρωί,
κανείς δεν ξέρει...
Μα θα σου δώσω ένα φιλί
και το δικό σου δος μου...
αγάπη μου και φως μου.
Θέλω να σ΄έχω αγκαλιά,
να σε γεμίζω με φιλιά,
μέσα σ΄αυτή την σιγαλιά,
εσύ είσαι ο άνθρωπος μου...
ως το τέλος τού κόσμου.
Ποτέ δεν ξέρεις η ζωη,
μέσα σε μιά μόνο στιγμή,
τι πρόκειται να μας φέρει,
κανείς ποτέ δεν ξέρει...
Τώρα όμως δυό καρδιές,
δυό κορμιά, δυό αγκαλιές,
δύο σκέψεις, δυό ψυχές,
είναι μαζί μωρό μου...
έχασα το φως μου.
Απ΄την κορφή ενός βουνού,
δες το γαλάζιο τ΄ουρανού
κι άσε ελεύθερο το νού,
στοιχειώνεις το όνειρό μου...
θολώνεις το μυαλό μου...
Ποτέ δεν ξέρεις η ζωή,
μέσα σε μιά μόνο στιγμή,
τι πρόκειται να μας φέρει,
κανείς ποτέ δεν ξέρει.
Τι-πρό-κει-ται-να-μας-φέ-ρει
κα-νείς-πο΄τέ-δεν-ξέ-ρει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
