| |
| | Ένα νούφαρο στη λίμνη |  | | | Καλημέρα φίλοι μου, ως κι` η ίδια βαριέμαι!! να γράψω το ίδιο, σας φιλώ. | | |
Πόσο πολύ αγαπήσαμε
τις αγκινάρες στην αυλή,
τις ροζ αμυγδαλιές
τη φουντωτή μας τη μουριά.
Κι` ύστερα περάσαν χρόνοι
κι` αγαπήσαμε ξανά και ξανά,
ένα κόκκινο τριαντάφυλλο
ένα νούφαρο στη λίμνη.
Κι` αγαπήσαμε τη πλανεύτρα
με τις κόκκινες βαρκούλες
και τα πυροφάνια,
που λάμπαν σαν τα άστρα.
Κι` έπειτα, έπειτα αγαπήσαμε
δυο ρόδινες πατουσίτσες,
δυο μικρά χεράκια!!
το φεγγάρι που είναι δικό μας.
Κι` αγαπήσαμε, αγαπήσαμε
τα ασήμια του μαλλιά
και τη γλυκιά του τη γλώσσα,
για πάντα.
Κι` αγαπήσαμε ω! πόσο αγαπήσαμε
τα μελαχρινά μουτράκια,
πίσω από τα σύρματα,
λες κι` έκαναν εγκλήματα.
Αγαπήσαμε, αγαπάμε, θα αγαπούμε
τις βιόλες, τα βιολιά, τα βιολοντσέλα,
σε μια αίθουσα, με άλικα βελούδα,
ένα βαλς που μας πηγαίνει στα ουράνια.
Κι` όλοι πολύ αγαπήσαμε
ένα άσπρο χαρτί ιχνογραφίας
που ακουμπάμε πάνω την αλήθεια,
ακουμπάμε σαν νεράκι τη ζωή.
19-8-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
koyloykakoselias
19-08-2022 @ 10:52 | ::up.:: ::up.:: Καλημερα Γεωργια. | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
19-08-2022 @ 19:54 | ::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | | Λεονόρα
19-08-2022 @ 23:01 | Κι` όλοι πολύ αγαπήσαμε
ένα άσπρο χαρτί ιχνογραφίας
που ακουμπάμε πάνω την αλήθεια,!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
