| |
Ένα πολύ βαθύ φιλοσοφικό και τραγικά επίκαιρο ποίημα του Ρώσου ποιητή Μαρκ Βάινερ
Απανθρωπιά
«Ο ασπάλαξ της ιστορίας σκάβει αργά, αλλά αναπόφευκτα» Φ. Χέγκελ
Το πάθος της απανθρωπιάς ζει
στις ψυχές και μετά στην πραγματικότητα.
Ζωηρά σκάβουν οι τυφλοπόντικοι τη Γη.
Είναι της Ιστορίας η τυφλή αγριότητα.
Η Κλειώ αγναντεύει με περηφάνεια,
το τερατούργημα της συμμορίας ασπαλάκων αιμοβόρο.
Τι είναι γι’ αυτήν τα δάκρυα μας, εκεί στα επουράνια,
γι’ αυτήν την άνασσα μοχθηρή και σαρκοβόρα.
Διασκεδάζει μέσα στα σύννεφα τα απαλά,
ο Έρως - παιχνιδιάρης τη φιλάει στο λαιμό,
και δε σκοτίζεται ότι του Χρόνου το ποτάμι
από τον καταρράκτη πέφτει στο γκρεμό.
Μας παρασύρει το ρεύμα το ορμητικό με αποστολή
στο βάθος του βυθού του αιώνα ανισόρροπου.
Αυγή. Ο ήλιος γεμίζει την ανατολή
πάνω απ’ την έρημη Γη, χωρίς παρουσία του Ανθρώπου.
Μαρκ Βάινερ
Μετάφραση Γ. Σοϊλεμεζίδης
29.07.22 (13.08.22)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
