| |
Μαζί και χώρια
Σαν δύο φαντάσματα,
γυρίζουμε όλη μέρα,
μέσα το ίδιο σπίτι,
μα δεν λέμε καλημέρα...
δεν λέμε καλημέρα.
Γίναμε φαντάσματα,
ζούμε σαν υπνοβάτες,
στης ζωής μας τα χαλάσματα,
σαν λαθρεπιβάτες...
σαν λαθρεπιβάτες.
Είμαστε μαζί και χώρια,
ακυβέρνητα βαπόρια,
κάποτε υπήρχε αγάπη,
τώρα στρέφουμε την πλάτη.
Είμαστε μαζί...
μα είμαστε και χώρια,
ποτέ δεν νοιώθουμε χαρά,
μα πάντα στενοχώρια...
μα πάντα στενοχωρια.
Δεν σ΄ακούω, δεν μ΄ακούς,
δεν σε βλέπω, δεν με βλέπεις,
πού άραγε πετά ο νους,
όλο έρπω κι όλο έρπεις...
όλο έρπω κι όλο έρπεις.
Είμαστε μαζί και χώρια,
ακυβέρνητα βαπόρια,
κάποτε υπήρχε αγάπη,
τώρα, στρέφουμε την πλάτη.
΄Εχουμε αλλάξει τώρα πιά,
πλέον γίναμε δυό ξένοι,
πέτρα έγινε η καρδιά,
είναι κι αυτή δυστυχισμένη...
είναι κι αυτή δυστυχισμένη.
Με πονάς και σε πονάω,
δεν μ΄αγαπάς, δεν σ΄αγαπάω,
κάναμε πλέον και οι δυό,
την ζωή μας ρημαδιό...
την ζωή μας ρημαδιό.
Είμαστε μαζί και χώρια,
ακυβέρνητα βαπόρια,
κάποτε υπήρχε αγάπη,
τώρα, στρέφουμε την πλάτη.
Κά-πο-τε-υ-πήρ-χε-α-γά-πη
τώ-ρα-στρέ-φου-με-την-πλά-τη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
