| |
Για 'να μονάξιο ρίπισμα, αχ, βοριανού αγέρα,
και τι δεν θα 'δινα, μαθές, να φέρει μου φρεσκάδα,
από τα μηλομάγουλα, να διώξει φυλλοξέρα,
ν’ απλώσει στο δρωμένο μου κουτούπι, δροσινάδα…
Αχ, θάλασσά μου και στεριά, κι ακρούρανου φρυδάκι,
που στέκεστε και βράζετε στο ίδιο το λεγγέρι,
για παραγγείλτε, με γλαρί, ν’ αμώσει μελτεμάκι,
στον κόρφο, απ' το δέρβενο να μπει, δροσιό να φέρει.
Να φτάσει 'δω παράφορο, το κύμα να ψυχώσει,
να τα καργάρει τα πανιά, τις γάστρες να μποτζάρει,
των γνέφιων των οπάλινων, τη νάρκη να σαρώσει,
να φέρει ανεκατωσιά, στ' αντικρινό γιβάρι.
Να στείλει και τα μένανε, σ’ ανάπαλλη βεγγέρα
να γένει θύμια άγουστη, η λάβρη μου η μέρα…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
