| |
| | Έτσι τυχαία ζήσαμε |  | | | Όταν μιλούν οι παιδικές οι θύμησες, σας ευχαριστώ πάντα. | | |
Τα καμελ είχαμε στ` αυτί
για να επικοινωνούμε,
ήταν μια μακρινή εποχή
μάθαμε, μοναχά, να ζούμε.
Στις πέτρες και τα ρείκια
φιλεύσπλαχνο είχαμε θεό,
κρυφτό, αμάδες και ξυλίκια,
ψωμί στα χέρια ζυμωτό.
Στης εκκλησιάς τη πόρτα
μάθαμε ν` αγαπούμε,
κι` όλα μαζί σαν πρώτα
τη γαλανή μας να τιμούμε.
Η μάνα είχε το σταυρό
μας έλειψε χίλια χρόνια,
είχαμε μεις για θησαυρό
λιθάρια και τ` αλώνια.
Έτσι τυχαία ζήσαμε
ο πατέρας έφυγε νωρίς,
σαν τα πουλιά σκορπίσαμε
παιδιά, κι` αυτά, πληγής.
Μάθαμε να επικοινωνούμε
στη σκέπη του θεού,
κι` έτσι τυχαία ζούμε
με ιδανικά στο νου.
Ένα τηλέφωνο στ` αυτί
η παιδική μας θύμηση,
εκκλησιά μολυβδοκοντυλοπελεκητή
στο νου μας, μια συγκίνηση.
Έτσι τυχαία ζήσαμε
σαν του κήπου τις αγκινάρες
λογαριασμούς, τους κλείσαμε
κι` είχαμε δυο δεκάρες.
Το εμπριμέ το τσίτι
το κάναμε ζωής χρώματα
κι` όλο γυρεύαμε μια σκήτη
με τη ψυχή, μπαλώματα.
Στο παιδικό το μαρμαράκι
είχαμε μείς σπουδάγματα,
έκαιγε ένα ορφανό κεράκι
στου φεγγαριού τα γράμματα.
Έτσι τυχαία ζήσαμε
μάθαμε σε λιγοστή αγάπη,
ότι κακό ξορκίσαμε
κι` έμεινε ένα αγκάθι.
Το κουβαλάμε τα δειλινά
κάτι να μας θυμίζει,
ευαγγέλιο κι` ωσαννά
δυόσμο, να μας μυρίζει.
23-8-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
23-08-2022 @ 09:28 | ::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | | koyloykakoselias
23-08-2022 @ 13:13 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: Καλημερα Γεωργια. | | ΧΕΛΜΟΣ
23-08-2022 @ 19:48 | οι ριζες της ομορφης γενιας μας.Μπραβο,,, | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
