| |
Βήμα το βήμα έκανα ακόμα ένα ταξίδι,
πορεύτηκα και γνώρισα και άλλο ποιητή.
Το μονοπάτι μ’ έφερε σ’ ένα αγρό κρυμμένο,
σε ένα κοσμοπολίτικο μα γραφικό νησί.
Μιλήσαμε για τ’ άυλα, για αυτά που ορίζει η γνώση,
το χρόνο αντικρίσαμε με άλλη οπτική.
Για την ανάγκη είπαμε και τη επιθυμία,
γυρεύοντας το κίνητρο που δίνει τη ζωή.
Άλλη ματιά μου έδωσε… “Ο άνθρωπος ως ζώο,
μία πορεία έθεσε με στόχο ηδονή.
Να μην το σκέπτομαι πολύ να μην το αναλύσω,
και να θυμάμαι ότι ζω μονάχα μια στιγμή. ”
Ανάποδα διδάγματα απ’ όσα έχω μάθει,
απάντησα και έθεσα την άλλη οπτική.
Ότι ο άνθρωπος θεός είναι με κάποιο τρόπο,
και έχει ως υποχρέωση, να αναδημιουργεί.
Νοητικά το δρόμο του πρέπει να αναζητήσει,
να δει απ’ την πορεία του, τι πρέπει να φανεί.
Κάπως, κάποιον επόμενο, να τον κληροδοτήσει,
να αφήσει ένα (συν) πέρασμα στη νέα εποχή.
Κανένα λάθος ή σωστό δε θέλησα να κρίνω,
τα άκουσα, τα σκέφτηκα να μάθω προσπαθώ.
Μα όταν βλέπω την ζωή που έχει κάνει πράξη,
σκέπτομαι άλλα όνειρα στο αύριο προσδοκώ.
Φιλόξενοι οι ποιητές που γνώση με κερνάνε,
κι ας έχουμε στις γνώμες μας πάντα τις διαφορές,
να γίνονται οι αφορμές, για αυτές να συζητάμε,
και να γεμίσει η ζωή με όμορφες στιγμές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
