Αυτό το καλοκαίρι , είχε μόνο αυταπάτες
κι έναν ελεύθερο εαυτό ν' αναπολεί
πως η φωτιά, ίσως ν' ανάψει κι απ' τις στάχτες
και το παλιό πια σαν καινούριο να φανεί
κι ύστερα ήρθε το φθινόπωρο στο νότο
κι εκεί μας βρήκε σε μια άλλη διαδρομή
κάτι μας χώρισε, μας βρήκε σ' άλλον τόπο
κι έτσι ξεκίνησε μια άλλη πια ζωή
Ο τελευταίος ο χειμώνας , χρόνια γκρέμισε
όλα παράταιρα κι αταίριαστη η ποινή
και της καρδιάς ο τιμωρός, με λόγια έντυσε
φεγγάρι άδυτο που ψάχνει μια ψυχή
Αυτό το καλοκαίρι, είχε μόνο ψευδαισθήσεις
άμμος τα όνειρα και οι στιγμές βροχή
όλες οι σκέψεις μας δεν έχουν πλέον λύσεις
και η υπομονή μας μοιάζει με απονομή
