| |
Θέλω να γράψω ένα τραγούδι με το ζόρι
να δικαιολογηθεί έτσι η υπαρκτή ανυπαρξία της τέχνης μέσα στη ζωή μου
θέλω να ζητήσω απ' το κορμί μου να σωπάσει
τόσα χρόνια λέει πως θα το κάνει μα όλο εξαντλεί τη δύναμή μου.
Λευκά χαρτιά με κυνηγάνε
κι ιστορίες που θέλουν να γραφτούν
γνώμες, διαπιστώσεις, εμμονές και αποστάσεις απ' τον κόσμο
πώς στο διάολο να κρατήσω,
φλύαρες σιωπές με πολεμάνε
κι ευκαιρίες που θέλουν να χαθούν
καταφύγια, εξορίες, φυλακές όλα μου μοιάζουν
σε μια τύχη άτυχη αφημένο το πώς θα ζήσω,
λευκά χαρτιά, άδεια ποτήρια, μισά πακέτα
λόγια φτηνά, χρόνια στεγνά, τραγούδια σκέτα.
Θέλω να βάψω με έναν λόγο την πληγή μου
μήπως ξεγελάσω έτσι την έμφυτη κλίση της στην αρπαγή της χαράς μου
όλη η ζωή μου σ' έναν φάκελο κλεισμένη
κίτρινα φύλλα εγκλωβισμένα στο συρτάρι που πια στερούνται και τη φλόγα της ματιάς μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
