| Ανοίγω το παράθυρο, λυσσομανάει η βροχή
με τις σκέψεις μου ταιριάζει η εποχή
όλα πέρασαν, ξεχάστηκαν, δεν ήρθανε ποτέ
όλα χάθηκαν ή σώθηκαν, κανείς δεν έμαθε.
Πού πηγαίνει η αγάπη δίχως επιβάτη
δεν τη γνώρισες ή αδιαφόρησες
πού πηγαίνει η αγάπη που έγινε ανάγκη
μα ακόμα δεν συγχώρησες.
Κλείνω την πόρτα πίσω μου, μένει έξω η ζωή
ό,τι πιο πολύ ποθώ πάντα θα αργεί
οι χαρές μαζί κι οι λύπες πλέον να με χαιρετούν
δίπλα οι απώλειες που να 'ρθουν δεν ξεχνούν.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 1
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|