| |
Άκουγα το άγριο θεριό, κάθε νυχτιά που αλύχτα
και με άγριο τρόμο στη ματιά, κρυβόμουνα στο τζάκι,
θήλαζα στον περίβολο, αστροφεγγιά τη νύχτα
και μίκραινε το ράντσο μου, γινότανε…..ραντσάκι
Λύγισα στην ανάμνηση που ‘φυγες δίχως «γεια σου»
σαν την φυγή του Ανδρόνικου, από τον μέγα θρόνο…..
Την ώρα που χανόσουνα, φωνάζαν όλοι: «βιάσου»
προτού χαρεί ο Μάρτιος την έλλειψη απ’ τον χρόνο
Κράδαινα λόγχες τις Αυγές, που στόλιζε το άστρο
κι έμπαινα σιδερόφραχτος σε τρομερούς αγώνες
Μονομαχούσα σαν θεριό….μα μου ‘παιρναν το κάστρο
καθώς κρυψώνες ψάχνανε, να βρούνε οι Μυρμιδόνες!!!!!
Άνοιγα τις καταπακτές, που κρύβονταν οι Μήδοι
κι ενώ σκορπούσε άρωμα ο ματωμένος κρίνος
καθώς ο Πάρις εύρισκε την φτέρνα του….Πηλείδη….
έμοιαζε με κατακλυσμό των Αχαιών ο θρήνος!!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
