| |
Όταν ήμουν νέος χάθηκα στους κόσμους
των Θεών και των Ανθρώπων
στην πορεία μου ο άνεμος άλλαξε τα σημάδια στους δρόμους .
Δεν έχασα το κουράγιο έψαξα και βρήκα τον καλό εαυτό
που έψαχνα χρόνια να βρω
ανάμεσα σε Θεούς ,Ανθρώπους ,Γίγαντες και Νάνους.
Οι ανεμοδείχτες ήταν μονάχα οι οδηγοί μου
έδειχναν το δρόμο του πάγου στο βορρά
και το δρόμο της φωτιάς προς το νότο.
Διάβηκα κι ένα ποταμό χωρίς βάρκα και πανιά
βρέθηκα σε χώρες εύκρατες και σε χώρες ζεστές,
ανακάλυψα το δέντρο της ζωής όπου κάθισα να ξαποστάσω .
Αργά τη νύχτα χτύπησα άγνωστη πόρτα ζητώντας φιλοξενία ,
ποιος λογικός άνθρωπος θα έκανε τέτοια απερισκεψία;
Ποιος ξέρει αν είναι μέσα φίλος ή εχθρός
με κατέλαβε άγνωστο καλό προαίσθημα φιλοξενία να ζητήσω.
Στην πόρτα ξεπρόβαλε αιωνόβιος γέρος,
“θέλεις φιλοξενία θα την έχεις
μα πρέπει και συ κάτι να δώσεις” .
“Δώσ' μου ψωμί δώσ' μου νερό κάθισμα να καθίσω
και το ξημέρωμα γέρο κάτι θα βρω κι εγώ να σε χαρίσω” .
Κι όταν ξημέρωσε ο γέρος του αποκρίθει :
“Τι έχεις να μου δώσεις εσύ
που ούτε δισάκι οδοιπόρου δεν κρατείς;”
“Έχω αυτό που ανακάλυψα στη μεγάλη πορεία μου
στους εννέα κόσμους”
“Και τι είναι αυτό το ανεκτίμητο
που είναι τόσο σημαντικό χωρίς θωριά και όγκο ;”
“Θα σου χαρίσω τον καλό μου εαυτό
που έψαχνα χρόνια να βρω και τώρα βρήκα ,
δέξου λοιπόν το ανεκτίμητο για μένα δώρο.
Εσύ μου έδωσες νερό όταν διψούσα
ψωμί όταν πεινούσα και κρεββάτι καθαρό
σε ζεστασιά να ξεκουραστώ
εσύ αξίζεις αυτό το δώρο.”
Θεσσαλονίκη 2 Σεπτεμβρίου 2022
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
