| |
΄Εχασα τα λόγια μου
Ξεκίνησα ένα πρωινό,
νά΄λθω να σου μιλήσω,
για να σου πώ πως σ΄αγαπώ
και να σε φιλησω...
και να σε φιλήσω.
Ξεκίνησα ένα πρωινο,
στην στράτα σου να φτάσω,
πρωί-πρωί ξεκίνησα,
για να σε προφτάσω...
για να σε προφτάσω.
Δεν ήταν ένα πρωινό
όπως κάθε άλλο,
ήταν το πιό όμορφο,
ήταν το πιό μεγάλο.
΄Οταν σε αντίκρυσα...
Χριστέ και Πα...
Χριστέ και Παναγιά μου...
Ο κόσμος εσκοτείνιασε,
εκόπηκε η μηλιά μου...
εκόπηκε η μηλιά μου.
Δεν ήξερα τι να σου πώ,
λύγισαν τα γόνατά μου,
μπέρδεψα τα λόγια μου,
έχασα την λαλιά μου...
έχασα την λαλιά μου.
Μα δυνατά συνέχισε
να κτυπά η καρδιά μου...
να κτυπά η καρδιά μου.
Δεν ήταν ένα πρωινό,
όπως κάθε άλλο,
ήταν το πιό όμορφο,
ήταν το πιό μεγάλο.
Εσύ τα γέλια έβαλες,
με το παθημά μου,
μούπες κάποια άλλη φορά,
θα βρεθείς κοντά μου...
θα βρεθείς κοντά μου.
Πήρα το μάθημά μου...
πήρα το μάθημά μου.
Αστα να πάνε φίλε μου
και να μην ξανάλθουν,
να χάσουνε τα λόγια τους,
άλλοι να μη το πάθουν...
άλλοι να μην το πάθουν.
Δεν ήταν ένα πρωινό,
όπως κάθε άλλο,
ήταν το πιλό όμορφο,
ήταν το πιό μεγάλο.
Η-ταν-το-πιό-ό-μορ-φο
ή-ταν-το-πιό-με-γά-λο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
