| |
| | Πότε-πότε |  | | | Καλό βράδυ σε όλες και σε όλους. | | |
Τώρα π' ανοίγεις τα φτερά, ωσάν το νιο ξεφτέρι,
και με ρωτάς, μ’ επιμονή, για σένα τι παντέχω,
άκου τα λόγια τούτα δω, μες στην καρδιά που έχω,
πριν σκύψεις να το ασπαστείς, ζαρουκλιασμένο χέρι...
Στα χρόνια που θα έρθουνε, ελπίζω, πότε-πότε,
να σου φερθούν ανάσβολα, σ' αζυγανιά να πέσεις...
Τι, έτσι, αν κουλαντριστείς, μπορεί ν' ανακαλέσεις,
στο νου σου, το μολόγημα της δικιοσύνης, τότε...
Παντέχω στο κουστούδι σου, ρουφιάνος να τρυπώσει,
κι ώρα να φτάσει, λούβερη, που να σε καταδώσει.
Τότες, μαντατεμένη σου καρδιά, ίσως σφλομώσει,
μα, ποια ικράμια πρέπουνε, στο κρέντιτο, να νιώσει...
Τρύχουμαι που το λέω, μα, ελπίζω πότε πότε,
να σε κυκλώνει ερημιά, να ζεις στη μοναξάδα.
Με αναστεναγμό, μπορεί, φίλους που μ’ αλαφράδα,
απάριασες, σαν σίγουρους, να διακονέψεις, τότε…
Κι ακόμα, με κακοτυχιά, αριά και που, να σμίξεις,
ώστε της τύχης την εξιά, στη ζήση ν' αγρικήσεις,
και πως για κάποια άθλα σου, άδικο να ζητήσεις
παίνια, και όσους ξώριασαν, με ξυπασιά να θίξεις…
Παντέχω, άμα νικηθείς, - που δεν θα το γλιτώνεις -
ο που σε αντιμάχεται, τριμή σου να γλεντήσει.
Μπορεί, τότε, στη θύμια σου, να μείνει, να μη σβήσει,
πως όποιον είν' στα γόνατα, μ' άχτι να μην μεστώνεις…
Ελπίζω, κάπου-κάπου, όταν μιλάς να σ' αγνοούν,
να τ' αμελούν τα συνετά, βαθύγνωμά σου λόγια,
κι έτσι να μάθεις να τιμάς, άλλων κουβεντολόγια,
που με λαφράδα, χαβαντίσια, γύρω σου, ψηλαφούν…
Παντέχω, πόνο αρκετό, μες στην ψυχή να νιώσεις,
κι έτσι να μάθεις, κάπως, πόσο η σπλαχνιά αχρήζει…
Και οι μικρότερες χαρές, που ζήση, σου χαρίζει
μεγάλες να σου μοιάζουνε, μύτη να μη σουφρώσεις…
Αδιάφορο αν, όλ' αυτά, τα έφκουμαι ή όχι,
να ξέρεις ότι, θέλεις-τα, δε θέλεις-τα, θα γίνουν,
και τ' αν ζημιά ή διάφορο, περνώντας θα σ΄αφήνουν,
κρέμεται, απ' το τι λογής, του νου σου είν' απόχη…
Σύρε, λοιπόν, φτερούγισε στο λέφτερον αγέρα,
και να γυρίζεις που και που, στην πρώτη τη φωλιά σου,
αποχαιρετισμούς γλυκούς, να δει η αγκαλιά σου,
πριν φτάσει ώρα, τον πικρό, να δώσεις-μου μια μέρα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
koyloykakoselias
12-09-2022 @ 18:50 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: Καλησπερα Κωνσταντινε. | | professorark
12-09-2022 @ 18:56 | Καλησπέρα Ηλία, καλή εβδομάδα. | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
12-09-2022 @ 20:39 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | -Ειρήνη-
13-09-2022 @ 07:20 | Ίσως να είναι και πιο συχνά από πότε-πότε... κανείς δεν ξέρει πώς τα φέρνει η ζωή, βέβαιο είναι πάντως ότι όλα αυτά κανείς δεν τα γλιτώνει, οπότε, ας έχει δύναμη ο γιος σου να τα ξεπερνά όλ' αυτά... να τον χαίρεσαι και να τον καμαρώνεις, professorark... όμορφη παρακαταθήκη το ποίημά σου. | | Κων/νος Ντζ
13-09-2022 @ 10:00 | ::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
