| |
ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΣΤΟ ΧΑΡΟ
Βαριά αρρώστησε γιατρός
και πέθαν' εν τω άμα,
κι ο Χάρος, πάνω του, σκυφτός
αρχίνησε το κλάμα:
Σ είχαν όλοι για ξεφτέρι,
κι ήσουν το δεξί μου χέρι.
Νέες, νέους και μωρά,
έστελνες κάθε φορά,
στα ανήλια τα μέρη
κι απομένανε οι γέροι
κι οι γριές, μόνο, για μένα.
Πάμπολλα χρωστώ σε σένα.
Σ' είχα δίπλα μου καμάρι,
κι ήρθ' η Μοίρα να σε πάρει.
Πολύ κρίμα, να σε χάσω.
Τώρα πώς θα ξαποστάσω;
Λίγους άφηνες για μένα.
Έμβρυα, πριν απ' τη γέννα
τέλειωνες, με δίχως πόνο.
Πώς μ' αφήνεις, τώρα, μόνο;
Κι ο φιλεύσπλαχνος Θεός
ελυπήθηκε το Χάρο:
Μη μου κλαις, μ' ένα ιό
τού 'πε, θα σε ξελασκάρω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
