| |
Της μοναξιάς ο ήχος σου
Γνωστός απ’ τα παλιά σου
Μες στην ψυχή σου τριγυρνά
Και μέσα στην καρδιά σου.
Ποια μάγισσα σε ξόρκισε
Να φεύγεις τόσα χρόνια
Και στον καθρέφτη που κοιτάς
Να νοιώθεις τη διχόνοια.
Σαν κυπαρίσσι ορθό, ψηλό,
Στέκεις βουβός και μόνος
Και κλαις στο μισοσκόταδο
Μαρτυρικός ο πόνος.
Μακρύς ο δρόμος της ζωής
Πώς να τον περπατήσεις
Κουράστηκες να τριγυρνάς
Δε θέλεις πια να ζήσεις.
Ποια πολιτεία σε δέχτηκε
Ποια πόλη σε κρατάει
Και ποια ψυχή σε σκέφτεται
Για σε ποια ξενυχτάει.
Ξένος ο κόσμος και μικρός
Μικρή και η αγκαλιά του
Δεν σε χωράει δυστυχώς
Μες στην μικρή καρδιά του.
Στο μονοπάτι της ζωής
Μονάχοι περπατάμε
Κι έχουμε «αξιοπρέπεια»
Σε ξένους δεν μιλάμε.
Το χρήμα είναι στην τσέπη μα,
Χαρά δεν αγοράζει
Το γέλιο και η ζεστασιά
Κάπου αλλού φωλιάζει.
Δείξε μου δρόμο να διαβώ
Δείξε μου μονοπάτι
Που να μην έχει άνθρωπο
Μεσ’ στην ψυχή σακάτη.
Ποια πολιτεία σε κράτησε,
Ποια χώρα θα σου λείψει
Ποιος φίλος δίπλα στάθηκε
Στον πόνο και στη θλίψη.
Το τέλος δεν είναι μακριά
Ο δρόμος τελειώνει
Κάνε κουράγιο μάτια μου
Ψυχή μου πάντα μόνη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
