| |
ΣΕ ΧΑΛΑΣΜΑΤΑ
Σε χαλάσματα αρχαία καθισμένος
σηκώνεις πέτρες ,για να δεις το χθες
σε μια κώλωνα ,ένας κρεμασμένος
έχει ξεχάσει, τις πόρτες του ανοιχτές
Τα μοιρολόγια ακούς της λύπης
με μια σημαία, χτυπάς την οπλή
σ’ όλους λες, δεν εις’ εδώ , λείπεις
για ν’ αποφύγεις την χαριστική βολή
Περνάν τα χρόνια, κι’ ιστορία δεν μεγαλώνει
οι ήρωες άνεργοι και οκνηροί
των μάγων βλέπεις, η λατρεία να τους κυκλώνει
άρχισαν κι’ αυτοί, να το παίζουν πονηροί
Εγώ μαμά Ελλάς ως βολεμένος
κοιτάζω πρώτα τι θα γενεί
πρέπει να διαιωνισθεί το γένος
σωτήρες έχουμε, κάποιος θα φανεί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
