| |
| | Στην άγνωστη μαμά |  | | |
Ετούτη εδώ, είναι μιά ανοιχτή επιστολή-ιστορία πρός την άγνωστη μαμά και κυρίως πρός εκείνη την μαμά των εις την εφηβεία κορασίδων.
-Που λες λοιπόν εσύ μαμά, όταν φτάνει ο καιρός και η καρδερινοπούλα αρχίζει να αισθάνεται ότι δυναμώσαν αρκετά τα φτερά της, τότε βαδίζει μέχρι την άκρη της φωλιάς και πάει βουρ για την παρθενική της πτήση...
-Γιά όσους έχουν το κακό συνήθειο να παρατηρούν τα πολύ απλά και βασικά της φύσης, θα είναι γνωστή η συνέχεια...
-Η πρώτη πτήση της καλής μας της καρδερινοπούλας, είναι τελείως μα τελείως κάθετη και με αποτελέσμα όχι τόσο πρέπον γιά το δύσμοιρο το κεφαλάκι της το οποίο σκάει τόσο άκομψα στο έδαφος.
-Βέβαια, η μαμά-καρδερίνα θα μπορούσε και να την σταματήσει από το να δοκιμάσει την πρώτη πτήση και όντως το κάνει κάποιες φορές, όταν θεωρεί ότι τα φτερά της καρδερινοπούλας της, δεν είναι ακόμα αρκετά δυνατά γιά να αντέξουν στην πτήση.
-Το θέμα είναι όμως, ότι ακόμη κι όταν τα φτερά θα είναι αρκετά δυνατά, το αποτέλεσμα των πρώτων πτήσεων θα είναι το ίδιο.
-Κάθετη πτήση προς το έδαφος κι απότομη προσγείωση με το κεφάλι.
-Με το ράμφος άσχημα γδαρμένο και το ηθικό στο ναδίρ...
-Εκεί, η μαμά-καρδερίνα, δεν κάνει καμιά απολύτως προσπάθεια να ακυρώσει τις πτήσεις.
-Είναι δεδομένο, ότι οι πρώτες πτήσεις θα είναι αποτυχία.
-Είναι νόμος της απλής ζωής της, νόμος που τον έζησε και η ίδια.
-Εκείνη, ως μαμά-καρδερίνα, οφείλει μόνο να φροντίσει γιά το "μετά" της άτσαλης αναγκαστικής προσγείωσεις.
-Διότι, εκεί κάτω, παραμονεύουν, γάτες, ποντίκια, φίδια κι ένα σωρό κίνδυνοι.
-Η μαμά-καρδερίνα, οφείλει να μαζέψει την τσακισμένη μικρή της καρδερινοπούλα και να την γυρίσει πίσω στην φωλιά.
-Να την φροντίσει, να την ταίσει, να την αφήσει να κλάψει στην αγκαλιά της και μετά να την κάνει να σκεφτεί και πάλι τις πτήσεις, με νέα ορμή κι αισιοδοξία...
-Και μιά στάλα παραπάνω εμπειρία...
-Αυτός είναι ο ρόλος της μαμάς-καρδερίνας, να μάθει στην μικρή της καρδερινοπούλα να πετάει και να βρίσκεται στο πλευρό της έπειτα από κάθε αποτυχία...
Βέβαια, σε κάποια άλλα είδη - όπως ο άνθρωπος ας πούμε - ο ρόλος της μαμάς, είναι να ορίζει αντί να φροντίζει και να νταντεύει αντί να εκπαιδεύει.
Κι έτσι οι καρδερινοπούλες τους οι καλές,
φεύγουν κλεφτά απ'την φωλιά γιά τις πρώτες πτήσεις,
μα τα αποτελέσματα γνωστά...
γκρεμοτσάκισμα στο έδαφος σκληρό,
και με άσχημα τσακισμένα τα φτερά,
βρίσκονται πια μονάχες στα αφιλόξενα βαθειά...
Κι ένα γύρω οι γάτες, ποντίκια, φίδια κι άλλα εχθρικά...
Και η μαμά τους πουθενά...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ορίζοντας με(μου;) | | | |
|
Ηλίας Πολίτης
21-09-2006 @ 15:25 | Μαμά καρδερίνα στα αφιλόξενα βαθειά... Είσαι ώρες - ώρες κι εσύ , σκέτη ψυχεδέλεια . Την καλησπέρα μου Γιώργο . Πρωτότυπη ανάλυση δεδομένων !!! | | Schatzi
21-09-2006 @ 15:40 | Ποσα ξερεις εσυ κι επειδη την απαντηση την ξέρω ,
σσσσσσσσσσ.....
μη πεις κουβεντα!
| | AATON
21-09-2006 @ 17:38 | υπέροχο το κείμενό σου Γιώργο, μα την αλήθεια το απόλαυσα,
όπως επίσης υπέροχα έξυπνο και το σχόλιο απο lyrics...
Γράψατε κι οι δύο απόψε, τα σέβη μου | | guesswho
22-09-2006 @ 00:13 | Δε θα μπω σε βαθύτερη ανάλυση Γιώργο μου γιατί είναι μεγάλο θέμα...
Μου άρεσες πολύ όμως!Καλημέρα! ::smile.:: | | seizeTHEday
22-09-2006 @ 00:27 | Αν και βλέπω πως το έχεις στα παραμύθια ως κατηγορία, δεν είναι και τόσο... Έτσι είναι πολλές φορές: τέτοιες πτήσεις γίνονται στη Ζωή...
Πολύ καλό Γιώργο, την καλημέρα μου!
::smile.:: | | justawoman
22-09-2006 @ 00:44 | Τι γράφεις Kin!!!
(κι εγώ γυρεύω την αλήθεια στης Χαλιμάς τα παραμύθια;)
Τα συγχαρητήριά μου!!!
με τιμή
j | | MARGARITA
22-09-2006 @ 02:09 | βρίσκονται πια μονάχες στα αφιλόξενα βαθειά...
Κι ένα γύρω οι γάτες, ποντίκια, φίδια κι άλλα εχθρικά...
Και η μαμά τους πουθενά...
Αλήθειες λες φίλε Γιώργο και τις λες όμορφα ::smile.:: | | agrampeli
22-09-2006 @ 05:42 | με Μαργαρίτα ::smile.:: | | matwmenotriantafillo
03-09-2007 @ 07:21 | poly wraia grafeis
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
