| Τα τρένα δεν είναι
πια εδώ,
έχουν καιρό φύγει
δεν είναι χρόνια
στο σταθμό,
μια λύπη
με τυλίγει.
Δεν είμαι εγώ,
δεν είμαι κανένας,
γερνώ και φεύγει
η ζωή
μέσα σε κουρασμένα
τρένα,
γίνεται η ανάμνηση
θολή.
Δεν έχω πια να
ταξιδέψω
πάνε τα όνειρα
του χθες,
μόν λίγα να
γυρέψω,
λίγες απ` το
χρόνο
αμυχές.
Στο γέρμα, στο δείλι,
που είναι του έρωτα
το φιλί,
το φαναράκι στο
καντήλι
έγινε όλη μου
η ζωή.
Κλείνω τα μάτια
δεν μετρώ,
δεν μετρώ, της
ζωής, τις συγκινήσεις.
Άσε με απόψε
να σου πω,
δυο τρείς αδιάφορες
ειδήσεις.
Αδαμοπούλου Γεωργία
26-9-2022
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|