| |
| | Αθανασία |  | | |
Υφαίνεις στάχτη, ζωής αδράχτι,
όλο γυρίζεις, δεν σταματάς.
Σε έχω άχτι, ζωής αδράχτι
που με ματώνεις, που με πονάς.
Δεν έχεις τέλος, ούτε αρχή,
μόνο μιαν άκρη σε μια κλωστή
που με κρατά, με τυραννά,
κάθε σου βέλος και μια πληγή.
Χωρίς ελπίδα, ζωής ρυτίδα
που μεγαλώνεις και δεν γερνάς.
Πίκρες μου δίνεις, σε μια παγίδα
με κλείνεις μέσα και με χτυπάς.
Στειλ΄ένα βέλος χωρίς αιχμή,
αθανατή μου εσύ ζωή,
που με κρατάς, με τυραννάς,
δωσ΄ ένα τέλος σε μια στιγμή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | αυγουστης | | | |
|
Ηλίας Πολίτης
21-09-2006 @ 15:30 | Όμορφο Αυγουστή Καλή συνέχεια !! | | ~ Εφυγα ~
21-09-2006 @ 16:02 | "Στειλ΄ένα βέλος χωρίς αιχμή,
αθανασία δίχως ζωή,
που με κρατά, με τυραννά,
δωσ΄ένα τέλος σε μια στιγμή."
Αμην.... | | AETΟΣ
21-09-2006 @ 18:53 | Πολυ ωραιο!!!καλο ξημερωμα Αυγουστη ::smile.:: | | Τσακίρη Χαρά
22-09-2006 @ 00:16 | Το τραγουδι σου μου άρεσε και μου έφερε στο μυαλο τις "Κυριες" που κρατούν το αδράχτι της ζωής.... ξερεις...... Κλωθω, Λαχεσις, Ατροπος....... μάλλον σε αυτες θα έπρεπε να απευθυνθεις για το αιτημα σου ::wink.:: ::love.::
Καλημέρα Αυγουστη...... | | justawoman
22-09-2006 @ 00:51 | Ωραίος, περήφανος, αρσενικός στίχος! | | agrampeli
22-09-2006 @ 05:46 | Χωρίς ελπίδα, ζωής ρυτίδα
που μεγαλώνεις και δεν γερνάς.
Πίκρες μου δίνεις, σε μια παγίδα
με κλείνεις μέσα και με χτυπάς
κράτησα αυτό πολύ ωραίο όλο το ποιήμα ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
