| |
Η ΙΕΡΗ ΜΟΥ ΘΛΙΨΗ
Μα δεν γνωρίζω κανέναν που να μην τον θεωρώ ανάξιο να του εμπιστευτώ την θλίψη μου...
Ούτε κανέναν ξέρω που θα της έδειχνε τον σεβασμό που της αξίζει...
Την φοβούνται οι άνθρωποι την θλίψη , και την απεχθάνονται , όπως ο διάβολος το λιβάνι...
Κι ας είναι ότι πιο αληθινό βλέπουν , ότι πιο αληθινό ακούν, ότι πιο αληθινό αγγίζουν , ότι πιο αληθινό νιώθουν ...
Κι όμως η θλίψη δεν περιέχει μίσος , ζήλια , εγωισμό , ψέμα, απάτη ...
Είναι σαν μία μικρή κατσαρίδα που γυρίζει μες στο σκοτάδι , χωρίς να πειράξει ποτέ κανέναν και τίποτα...
Μα η μόνη στιγμή που θέλουν να μοιραστούν οι άνθρωποι μαζί της , είναι τη στιγμή που κατεβάζουν την παντόφλα πάνω στο σώμα της ...
Της αρέσει (της θλίψης) να κρύβεται μέσα στα πιο όμορφα χαμόγελα...
Να ξεκαρδίζεται στα γέλια μέσα στα πιο έξυπνα και βαθιά σαρκαστικά ανέκδοτα ...
Και το καλύτερο της είναι να γράφει στίχους όταν νιώθει ότι ο Μέρφι και οι νόμοι του έχουν πάρει το τιμόνι των στιγμών της...
Όσο κι αν προσπάθησα την θλίψη μου δεν μπόρεσα ποτέ να την μοιραστώ με κάποιον... το έζησα μόνος μου
Α.Π.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
