| |
Δε λέω πως είμαι η αλήθεια μες το ψέμα
Μα να, δε μου πάει καθόλου ο συμβιβασμός
Τα εύκολα πάντοτε μου κάνουν νεύμα
Μα τα δύσκολα διψάει ο μέσα μου ουρανός
Δε θέλω να το παίξω πως ξέρω απ' αγάπη
Μα να, δε μου κάνει καθόλου η μιζέρια
Στο κόσμο του τίποτα προτιμώ εντός μου κάτι
Να σώσω και να μη ξεχνώ να κοιτώ τ' αστέρια
Και εσύ που μπερδεύεσαι
Που μαγεύεις, μα δε μαγεύεσαι
Στα εύκολα τι ζητάς;
Αν είναι άλλα αυτά που αγαπάς;
Εσύ που αγχώνεσαι
Μήπως πιο πολλά δώσεις
Που πληγώνεις, μα δεν πληγώνεσαι
Μήπως φοβάσαι απλά να νιώσεις;
Δεν είναι που θέλω να το παίξω σπουδαία
Μα να, δε μου πάνε καθόλου οι αλυσίδες
Τα γκρίζα δε με πείθουν ποτέ πως είναι ωραια
Στη ζωή μου θέλω χρώματα και ηλιαχτίδες
Και εσύ που ηττήθηκες
Από όνειρα δικά σου λατρεμένα
Να ξέρεις πως αγαπήθηκες
Κάποτε πολύ από εμένα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
