| |
Νόμιζα θα τρώγαμε μαζί
Κερί είχα αναμμένο στο τραπέζι
Έμεινε η θέση σου κενή
Κ στο ραδιόφωνο η Ζουγανελη παίζει
Χτύπησες βιαστικά,
δεν θα καθόσουν
Κοιτούσες συνεχώς το πουθενά
Σαν να σκεφτόσουν
Ήξερες πως ήρθες για να φύγεις
Το αποφάσισες απο νωρίς αυτό
Το πρόσωπο σου πάψε να το κρύβεις
Έχω τόσα που θέλω να πω
Άνοιξες την πόρτα και κοιτούσες
Τον δρόμο που θα πάρεις του φευγιου
Καθώς την πλάτη σου γυρνούσες
Είπες έχω βλέμμα μωρού παιδιού.
Έμεινα μια πόρτα να κοιτάζω
Απάντηση ούτε από μέσα μου καμιά
Δεν έμαθα βλέπεις να διαβάζω
Του άλλου την αλήθεια με μια ματιά
Θα μάθω! Που θα πάει; ποιος ξεφεύγει
Απ'την αλήθεια που τον κυνηγά;
Κ όσο το αρνείται το παιδεύει!
Η ζωή πηγαίνει πάντοτε μπροστά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
