| |
Λεπτό, ευαίσθητο και κοφτερό,
έτοιμο ν'αγκαλιάσει και να σκοτώσει,
της λήθης το φτερό που κυνηγώ,
έχει αφανίσει ότι έχει ανταμώσει.
Μα καθώς ίπταμαι πάνω από κάθε μου ήττα,
πάντα φέρω του χρόνου τ' αποκαΐδια,
καρδιάς που ίσα πρόλαβε να χτυπήσει γοργά,
πριν χτιστεί ότι αγαπά στα συντρίμμια.
Ρισκάρω τα πάντα για μια γιορτή,
ή ένα αντίο στου χρόνου το πλοίο,
που αν και όλοι ξέρουμε ότι θα βυθιστεί,
τα ξεπουλάμε όλα για ένα εισητήριο.
Μα έχω ένα λόγο που τα κάνω όλα αυτά,
για ένα φτερό που σβήνει την πορεία του χρόνου,
με κίνδυνο στο σκοτάδι μη πετύχω εκείνη,
την καρδιά που δεν ξέρω αν χτυπά πια ή αν σβήνει.
Μήπως και φτάσουμε μαζί στα ανοιχτά της θαλάσσης,
πάνω στη πλώρη με γελαστά κι ανεμοδαρμένα τα χείλη,
το φτερό που δε μιλά, στον καπετάν χρόνο θα δειξω,
κι όπως μας άγγιξε, αυτόν με το φτερό θα ακουμπήσω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
